ZMIANA ZAPRZĘGU NA PRZEPRAWIE…

Przed pół wiekiem w Sławie przysłuchiwałem się utarczce słownej w wykonaniu ówczesnych bożyszczy polskiego brydża – Wilkosza z Lebiodą. Bronili jakiegoś kontraktu bezatutowego i doszło do końcówki siedmiokartowej, w której lewę pikową pobierał Lebioda, a Wilkosz dokładał na czwartej ręce mając czwartego asa kier i trzecią damę z 10-ką karo. Ponieważ przed damą karo leżał trzeci walet z 9-ką, Andrzej nie mógł pozbyć się kara, więc wyrzucił bezpiecznie kiera spod czwartego asa. Na nieszczęście krakowskiej pary stosowała ona zrzutkę rodzimą, czyli krakowską, Lebioda odczytał to jako wskazanie zagrania w karo i posłusznie pomknął w ten kolor, co spowodowało rozdłubanie widełek karowych w ręce Wilkosza, czego rozgrywający nie mógł dokonać nawet na widno z powodu braku komunikacji. Krakowiacy w trakcie wymiany poglądów nie doszli do żadnego konsensusu – każdy obstawał przy swoim, zwłaszcza Lebioda, który pryncypialnie argumentował – jeśli gramy jakimś ustaleniem, to nie można go zmieniać, nawet jeśli od czasu do czasu przyniesie to stratę.

Jakiś czas potem (nie umiem ocenić jak długi) wydarzył się podobny przypadek. Byłem już wówczas po debiucie publicystycznym i przyszło mi do głowy następujące rozwiązanie takiego problemu:

„…Jeśli ręka obrońcy zawiera już tylko dwa kolory (czego obaj partnerzy są świadomi) to odstępujemy od zrzutki krakowskiej na rzecz zrzutki bezpośredniej (apelle directe)”. Niedługo potem podrasowałem to ustalenie – dołożenie wysokiej karty jednego z dwóch kolorów zniechęca do zagrania w niego (a więc jakby powrót do zrzutki krakowskiej), zachęcamy zaś małą kartą, co jest zgodne z kanonami wistu odmiennego, lub odwrotnego i  zasadą ekonomii.”

Nawet zostało to opublikowane w jakimś czasopiśmie – jak dobrze pamiętam.

Niedawno upolowałem coś a propos na BBO:

Obie przed, dealer N. licytacja:

W	N	E	S
nazwisko	nazwisko	nazwisko	nazwisko
1 ♦	Pas	Pas	Ktr
2 ♦	Pas	Pas	2 BA
Pas	3 BA	Pas	Pas
pas

 

Zawistowaliśmy ♥ 3-ką. Ręce nasze (W) i dziadka (N):

 

	♠ KW103 ♥ 72 ♦ 643 ♣ 9642
♠ 65 ♥ D983 ♦ KW9752 ♣ A		♠ ♥ ♦ ♣

 

Partner dołożył ♥ 10, a rozgrywający zabił królem i zagrał pika do 10-ki w stole. Partner dołożył ♠ 2. Kolejna lewa to mały trefl ze stołu (partner dokłada ♣ 2) do waleta w ręce rozgrywającego i naszego asa. Kontynuujemy kiery 8-ką, partner ♥ 6, do asa rozgrywającego. Dalszy przebieg gry to as pik i pik dama z ręki przejęta królem i ostatni pik ze stołu. Rozgrywający do ostatniego pika dokłada blotkę kier z ręki.

Co dokładamy i dlaczego do ostatnich dwóch pików?     Wykonaliśmy pierwszy dobry wist, dzięki czemu mamy dwie lewy w kierach.  Na pewno nie pozbędziemy się kiera – to są nasze lewy gotowe do wzięcia. Zatem musimy wyrzucać kara. Stosownie do tego, co napisano wyżej, dokładamy kara w kolejności 7-2, bowiem mamy zwrócić uwagę partnera na kolor kierowy, choć dotychczasowy przebieg rozgrywki też uświadamia partnerowi fakt, że mamy dwie lewy w kierach do wzięcia. Jednak być może partner dojdzie do ręki treflem i będzie miał dylemat – czy odbierać kiery, czy podgrywać kara w końcu dwukrotnie przez nas licytowane. Dalszy przebieg rozdania to trefl ze stołu – od partnera ♣ 10, król od rozgrywającego i trefl, którego partner bierze damą.  Możemy teraz policzyć lewy, jakie ma do wzięcia rozgrywający – 4 pikowe, dwie kierowe, trzy treflowe, to daje razem 9 lew. Zatem podgrywanie kar nie przyniesie nam dodatkowej lewy (lew), a może skończyć się nadróbką, jeśli asa karo ma rozgrywający, co jest więcej niż prawdopodobne.

 

Całe rozdanie:

 

	♠ KW103 ♥ 72 ♦ 643 ♣ 9642
♠ 65 ♥ D983 ♦ KW9752 ♣ A		♠ 9872 ♥ W1064 ♦ 108 ♣ D102
	♠ AD4 ♥ AK5 ♦ AD ♣ KW873

 

Tymczasem w obserwowanym turnieju E podegrał kara i nadróbka wyskoczyła można powiedzieć z niczego.