Zamiast plebiscytu

 

W czasach dzieciństwa ojciec opowiadał taki greps:

 

„…Do kowala wysłano młodego adepta tego zawodu. Wymoszczono mu wiklinowy kosz, w którym miał siedzieć i podglądając kowala nauczyć się fachu. Po roku, w obecności rodziców przyszłego kowala i miejscowych notabli w postaci księdza proboszcza i sołtysa, urządzono egzamin. Przyszły kowal upalił w palenisku kawałek żelaza, po czym zanurzył go w wodzie i zrobił takie głośne pssssssssssss….”

 

Od kilku lat mój kontakt z brydżem dotyczy głównie nie za długiego kibicowania w lokalnym turnieju w moim mieście. I coraz bardziej przypomina mi się opowiedziana przez ojca anegdotka o uczniu kowala.

Oczywistą jest rzeczą, że nie oczekuję zagrań typu „stepping stone squeeze”, czy „entry shifting squeeze”, ale z niesmakiem stwierdzam, że nawet w zakresie elementarza brydżowego następuje widoczny i co gorsza coraz szybszy regres. Jak bowiem oceniać takie wydarzenia?

 

Zawodnik W w turnieju na impy otrzymuje:

 

♠ AK4 ♥ W975 ♦ A1073 ♣ K7

 

…i otwiera 1♣. Dalej biegnie:

 

W	N	E	S
nazwisko	nazwisko	nazwisko	nazwisko
1 ♣	Ktr	Pas	1 ♦
1 BA	Pas	3 BA	Pas
Pas	pas

 

Całe rozdanie:

 

	♠ W876 ♥ AK4 ♦ K8 ♣ 9653
♠ AK4 ♥ W975 ♦ A1073 ♣ K7		♠ D52 ♥ 1063 ♦ W6 ♣ AW1042
	♠ 1093 ♥ D82 ♦ D9542 ♣ D8

 

Wspólnymi siłami (opis, jak to uczyniono, byłby za bardzo bulwersujący) doprowadzono do końcówki:

 

	♠ W8 ♥ A4 ♦ – ♣ –
♠ K ♥ W ♦ 107 ♣ –		♠ 5 ♥ 106 ♦ W ♣ –
	♠ – ♥ D ♦ D95 ♣ –

 

Obrona miała w tym momencie dwie lewy – na króla kier i na damę trefl – i wystarczyło zagrać w karo, by wziąć dwie wygrywające kontrakt lewy – na króla pik i 10-kę karo. Rozgrywający poszamotał się dłuższą chwilę przy stole i po wzruszeniu ramionami ścignął króla pik wpadając bez jednej.

Zapytałem, jakim otwarciem 1 BA grają panowie na WE?

– No – 15-17.

– To czemu nie otworzyłeś 1 BA?

– No – można było..,.

 

Jak w humoresce Czechowa o handlarzu trutką na szczury – i tak można i tak można.

Kolejne pytanie – brzmiało:

– Czemu nie zagrałeś na jedyną szansę wyrobienia lewy karowej?

– No – można było, nawet chciałem – brzmiała odpowiedź.

Drugie rozdanie jest może odrobinkę trudniejsze.

 

Obserwowany gracz W zaposiadł:

 

♠ 5 ♥ AK1073 ♦ K654 ♣ AW3

 

W	N	E	S
nazwisko	nazwisko	nazwisko	nazwisko
		1 ♣	2 ♣
Ktr	3 ♣	4 ♣	Pas
?

 

Posiadacz 15 PC odważnie zalicytował 4 ♥. Nie czekając na wyłożenie dziadka (mea culpa, mea maxima culpa) skomplementowałem ostatnią odzywkę – ależ ty jesteś odważny. Nawet zdążył udzielić odpowiedzi – a co miałem zalicytować?

Całe rozdanie wyglądało tak:

 

	♠ 9632 ♥ W52 ♦ 1087 ♣ K94
♠ 5 ♥ AK1073 ♦ K654 ♣ AW3		♠ AW87 ♥ D84 ♦ AW932 ♣ 6
	♠ KD104 ♥ 96 ♦ D ♣ D108752

 

Licytacja E wzięła się z tego, że as karo przytulił mu się do kierów i zrobiła się w tego zrównoważona trójkolorówka, z którą należało tworzyć 1♦. Otwierający jednak nie lubi otwierać w kolor ukoronowany tylko wałkiem.

W rozgrywce też wystąpił motyw krotochwilny. Po wiście w trefla rozgrywający przebił i wykonał powrót do ręki za pomocą króla karo. Spadająca dama powiedziała, że mamy 5 lew na kara, 5 lew na kiery, dwa czarne asy i przebitka trefl. Ale kto by tam liczył lewy w tak nadwyżkowym kontrakcie. W był równie ambitny w rozgrywce jak i w licytacji. Przebił jeszcze jednego trefla na czternastą lewę, zgrał damę kier, powrócił przebitką pik do ręki i wykonał pewny impas na 10-kę karo.

Kiedy próbowałem poinstruować W w zakresie licytacji, mój komentarz (fakt – mam stentorowy głos, nawet jak mówię w swoim przekonaniu cicho) przerwał dbający o swoje interesy sędzia uwagą – to nie jest miejsce na szkolenie.

Niestety – taka jest smutna prawda. Ludzie tłuką w te karty od dziesiątków lat i demonstrując dobrą pamięć grają tak samo źle jak za Gomułki. Chociaż tu minąłem się z prawdą – grają dużo gorzej.

Przed laty zaoferowałem swojemu środowisku 15-minutową pogawędkę przed każdym turniejem na wybrany temat.  Nie uzyskałem nawet takiego poparcia jak JKM do sejmu.

 

By zdopingować do jakiegoś wysiłku uczestników turniejów lokalnych proponuję (obu pismom brydżowym) uruchomienie konkursu na najładniejsze zagranie – obojętnie, z jakiego obszaru – licytacji rozgrywki, czy wistu.

Był kiedyś taki konkurs w „Brydżu”. Sam podesłałem zagranie nieżyjącego już Henia W. w licytacji:

 

W	N	E	S
Irek	Henio	Boguś	Rico
Pas	Pas	1 ♦	Ktr
2 ♦	Pas	3 ♣	3 ♦
4 ♦	Pas	Pas	5 ♦
Ktr	Pas	Pas	6 ♥
Pas	Pas	7 ♦	PAS
Pas	?

 

Mielibyście teraz serce dołożyć do szlema w kiery z ręką?

 

♠ xx ♥ 10xxx ♦ xxx ♣ xxxx

 

Henio dołożył!

Moja ręka:

 

♠ AKWxx ♥ AKDxxx ♦ A ♣ A

 

Nagrodami powinny być książki brydżowe, ewentualnie prenumerata pisma. Może to jakoś zachęci do do lepszej gry?

Wiem, wiem, czyją matką jest nadzieja… Ale jak w dowcipie o telefonie zaufania w Krasnej Armii – malczik, eto nie wazmożno, no nada staratsja…