Pro Memoriam – Andrzej Wilkosz

Opublikowano 3 stycznia 2013 w kategoriach Artykuły - felietony .

                                                                                              PRO MEMORIAM – ANDRZEJ WILKOSZ

 

                Pierwszy raz usłyszałem o Wilkoszu w 1966 roku czytając Brydża 10/63 w artykule „Niebezpieczna nadróbka”.  Był tam opis skromnego kontraktu popartyjnego 1 BA z kontrą, który rozgrywał Wilkosz przeciwko Niemcom na Mistrzostwach Europy w Baden Baden.

 

                                                                                                                      10987

                                                                                                                      W62

                                                                                                                      W754

                                                                                                                    W3

                                                                                              KD42                N               65

                                                                                              K7              W           E        A9854

                                                                                              109863             S               D2

                                                                                              K8                                         D1092

                                                                                                                    AW3

                                                                                                                    D103

                                                                                                                    AK

                                                                                                                    A7654

 

                                                                              Piost                Kuklewicz      Auhagen         Wilkosz

                                                                                   W                    N                     E                     S

                                                                                                                                                          1

                                                                                 1                  pas                  1                  1 BA(!)

                                                                                  ktr                   pas                  pas                  Pas

 

                 Piost zaatakował królem i 7-ką kier. Wilkosz dołożył 10-kę i damę. Auhagen przepuścił tę lewę. W drugiej lewie Wilkosz zagrał trefla, a Piost wskoczył królem i kontynuował treflem.

                                         Oddajmy głos Andrzejowi:

 

               „Z chwilą gdy Auhagen nie zabił asem drugiej lewy kierowej, doszedłem do wniosku, że nie mając bocznego dojścia liczył na K73 u partnera. Wydawało mu się to prawdopodobne, zwłaszcza po zrzuceniu przeze mnie 10-ki w pierwszej lewie. Wejście królem trefl można było wytłumaczyć tylko tym, że Piost miał dubletona w tym kolorze. Chcąc wybadać całość rozkładu zagrałem asa i króla karo. Od Auhagena spadła dama. Teraz już układ kolorów w rękach przeciwników przestał być dla mnie tajemnicą. Piost miał 4-2-5-2, a więc jego partner 2-5-2-4. Przy tym cały mariasz pikowy musiał być u Piosta, bo z czym by kontrował?

               Po spadnięciu damy karo grając z ręki waleta pik kontraktu już nie można przegrać. Nie mogłem się jednak oprzeć pokusie zagrania na popartyjną nadróbkę. Wyszedłem 3-ką licząc, że Piost zagra prawidłowo i  przepuści pierwszą lewę. Nie zawiodłem się na nim. Przecież nie mógł mnie podejrzewać, że zaryzykuję grę dla nadróbki. Widząc jedyną możliwość wpadki w walecie pik u partnera musiał przepuścić. Przecież gdybym miał Axx również wyszedłbym blotką. Wówczas zabicie pierwszej lewy figurą wypuściłoby kontrakt, bo na asa spadłby walet i czwarte pika na stole wzięłoby siódmą lewę. Po wzięciu lewy pikowej na stole, wyszedłem waletem i blotką karo, po czym Piost musiał jeszcze dać mi dwie lewy pikowe.

Niebezpieczeństwo wyjścia w blotkę pik polegało na tym, że gdyby W wskoczył figurą pik i zagrał blotkę w tym kolorze musiałbym leżeć, bo nie miałbym dojścia do stołu ”

 

                            Dalej Andrzej dokonał krótkiej samocharakterystyki:

 

                   „Zdaję sobie sprawę, że zbytnia śmiałość jest moim grzechem głównym. Liczę zawsze, że przeciwnicy zagrają prawidłowo. Jeżeli się pomylą w rachubach – nieszczęście gotowe.

                   Tym razem przeciwnicy zawistowali poprawnie. Toteż po włożeniu kart do pudełka, nawet nie powiedzieli sobie słowa. Jednak sposób ich gry w następnych rozdaniach mówił, że „niebezpieczna nadróbka” nie pozostała bez echa.”

 

                     Inne rozdanie w wykonaniu Andrzeja z jego ówczesnym partnerem Kuklewiczem opisał holenderski dziennikarz polskiego pochodzenia – Herman Filarski. Było to na tych samych Mistrzostwach Europy w meczu przeciwko Islandii. Oto relacja piszącego z ogromną swadą dziennikarza:

 

                  „jeżeli pasjonujecie się pierwszymi wyjściami macie poniżej piękny problem z meczu Islandia – Polska. Licytacja potoczyła się następująco:

 

        W

        N

       E

      S

nazwisko

Kuklewicz

nazwisko

Wilkosz

 

      1

    Pas

    2

     Pas

      2

    Pas

    3

     Pas

      4

    Pas

    5

     Pas

      6

   Pas

   Pas

    pas

 

 

 

 

                          Siedzicie na pozycji E macie zdecydować się na pierwszy wist posiadając następującą rękę:


                                                                                                                        D1097

                                                                                                                        W1098

                                                                                                                        W65

                                                                                                                        K3

 

                     Z pewnością bylibyście zdania, że pierwsze wyjście nie jest istotne, gdyż Kuklewicz powinien mieć waleta pik i nie uniknie oddania dwóch lew pikowych. Będziecie jednak mieli rację tylko w połowie. Kuklewicz rzeczywiście miał w pikach AKW.

Ale lepiej spójrzcie na pełne rozdanie:

 

                                                                                                                       

AKW852

A765

4

W6

 

                                                                                                     

                                                                                                      KD42

                                                                                                      109832

                                                                                                      A874

 

D1097

W1098

W65

K5

 

643

3

AKD7

D10952

 

 

                   E wybrał bezpieczne wyjście w waleta kier. Rezultat? Dwanaście lew dla Polaków. N wziął asem kier, przebił kiera, zgrał trzy górne kara, zrzucając swoje przegrywające trefle, przebił trefla ręce, kiera na stole, drugiego trefla w ręce i ostatniego kiera w stole. Kuklewiczowi pozostały w ręce AKW8 w pikach i wystarczyło zagrać trefla ze stołu kładąc 8-kę pik.

                    Co za kontrakt! Po ataku treflowym nawet czterech pik nie można wygrać, a co jest szczególnie interesujące – oczywiście jako ciekawostka, że Kuklewicz nie wygra szlemika jeżeli E zaatakuje ze swoich „dwóch pewnych lew pikowych”. Jedyną rzeczą, której nie wolno mu było zrobić, to wyjść w czerwoną kartę. Ale o tym powinien wiedzieć, grając przeciwko Polsce.

                    W drugim pokoju Islandczycy grali bardziej „normalny” kontrakt 5 – bez jednej.”

 

                    Niedługo po tej lekturze miałem zaszczyt rozegrać dwa rozdania przeciwko Andrzejowi Wilkoszowi. Tym razem jego partnerem był Szopen polskiego brydża – Łukasz Lebioda. Rzecz miała miejsce na Kongresie Trzech Granic w Zgorzelcu w 1967 roku. Pierwszego rozdania nie pamiętam oprócz tego, że partner ocenił iż jest wygrane. Za to drugie zapomnieć się nie dało:

 

                        NS po, dealer N

 

                                                                       Lebioda          Pawłowski      Wilkosz           Kiełczewski

                                                                               W                    N                     E                     S

                                                                                                    1                   pas                  1

                                                                            3(!)               3                   pas                 4

                                                                            4 BA               pas                  5                  pas

                                                                            6                  ktr                   pas                  pas

                                                                            pas

 

                                                                                                              A1065

                                                                                                              74

                                                                                                              A97

                                                                                                              AW83

                                                                                    –                         N                 D8432

                                                                                  AKD10983  W       E           W52

                                                                                  KDW1062        S                 8

                                                                                  –                                             9762

                                                                                                            KW97

                                                                                                            6

                                                                                                            543

                                                                                                            KD1054

 

              Myślę, że byliśmy być może jedyną parą, która miała szansę nie skontrować zapowiedzianego przez Lebiodę kontraktu. Ze względu na przebieg licytacji i ze względu na szacunek dla umiejętności przeciwników. Partner zresztą skontrował dopiero po dojrzałym namyśle. Jak mi później wyjaśnił uczynił to z dwóch powodów: po pierwsze uznał, że skoro pierwsze rozdanie wygraliśmy, to w drugim nie będzie odbiegał od sali, która przecież skontruje mając trzy asy na wiście.

 

              Zdążyłem też wpisać Andrzeja na listę swoich partnerów. Przypadł mu numer 308. Zagraliśmy razem w turnieju okolicznościowym z okazji 45-lecia Polskiego Związku Brydża Sportowego w reprezentacji miesięcznika „Brydż”. Andrzej pochwalił mnie za żelazne nerwy i poker face i nie miało to broń Boże żadnego związku z jego grą. Jak zwykle była nieskazitelna…

 

                                            Żegnaj wielki Graczu… Żegnaj wielki Człowieku…


About

Zawodnik, trener, działacz, wybitny publicysta brydżowy. Wielokrotnie powoływany na stanowisko trenera-selekcjonera juniorów, pełnił funkcję kapitana reprezentacji Polski Juniorów na Mistrzostwach Europy. Jest pierwszym trenerem w Polsce, który uzyskał pierwszą klasę trenerską (1987).


Komentarze


Shortlink: