AUDACES FORTUNA IUVAT

 

Niezwykłe akcje nie kończą się z reguły sukcesem. Do tego potrzebny jest łut szczęścia. Podobno sprzyja ono odważnym. Poniżej trochę argumentów.

W eliminacjach do reprezentacji Włoch, jeszcze w okresie formowania się Blue Teamu,  ostrogi reprezentanta zdobył niejaki Massimo D`Alelio poniższym rozdaniem.

 

	♠ AD10 ♥ K6 ♦ 65432 ♣ AW5
♠ W53 ♥ D98 ♦ 10987 ♣ 1062		♠ 9876 ♥ A ♦ AKDW ♣ D743
	♠ K42 ♥ W1075432 ♦ – ♣ K09

 

Licytowano:

 

W	N	E	S
nazwisko	nazwisko	nazwisko	nazwisko
		2 ♦(1)	2 ♥(?)
Pas	3 BA	Ktr	4 BA(?)
Pas	5 ♥	Pas	6 ♥
Pas	Pas	pas

 

• Otwarcie oznaczające układ 4-4-4-1 w sile 16-18 PC

 

Licytacja była wręcz nieprawdopodobna, ale informacja o ręce E pozwoliła D`Alelio na niezwykle efektowną rozgrywkę. Po wiście w karo D`Alelio przebił wszystkie kara, dochodząc do stołu m.in. impasem waleta pik, trefle rozborował impasem Czekańskiego (ciekawe skąd znał ten manewr?) i w trzykartowej końcówce wykonał Coup de Rokita.

 

	♠ – ♥ K6 ♦ 6 ♣ –
♠ – ♥ D98 ♦ – ♣ –		♠ 9 ♥ A ♦ – ♣ D
	♠ – ♥ W107 ♦ – ♣ –

 

Zagrał mianowicie 7-kę kier i ze stołu położył małe. Wpuszczony E każdym zagraniem umożliwiał wykonanie manewru diabelskiego. Jeśli takie wydarzenie miało miejsce, to kiedyś w brydża grali geniusze. Albo….?

 

Pierwszy duży sukces polskiego brydża to brązowy medal ME w Baden-Baden w 1963 roku. Przykład polskiej odwagi zaprezentował na łamach biuletynu z tych zawodów sławny ówczesny dziennikarz brydżowy, nasz rodak z pochodzenia, Holender Herman Filarski. Jego komentarz przytoczę w całości jako niezwykle barwny:

 

Jeśli pasjonujecie się pierwszymi wyjściami, macie poniżej piękny problem z meczu Irlandia – Polska. Licytacja potoczyła się następująco:

 

W	N	E	S
Irishman	Kuklewicz	Irishman	Wilkosz
	1 ♠	Pas	2 ♣
Pas	2 ♥	Pas	3 ♦
Pas	4 ♠	Pas	5 ♠
Pas	6 ♠	Pas	Pas
pas

 

Siedzicie na pozycji E i macie zdecydować się na wist posiadając następującą rękę:

 

♠ D1097

♥ W1098

♦ W65

♣ K3

 

Z pewnością będziecie zdania, że pierwsze wyjście nie jest istotne, gdyż Kuklewicz powinien mieć waleta pik i nie uniknie oddania dwóch lew pikowych, które wystarczą do obłożenia szlemika. Będziecie jednak mieli racje tylko w połowie: Kuklewicz rzeczywiście miał w pikach AKW. Ale lepiej spójrzcie na całe rozdanie:

 

	♠ AKW852 ♥ A765 ♦ 4 ♣ W6
♠ – ♥ KD42 ♦ 109832 ♣ A876		♠ D1097 ♥ W1098 ♦ W65 ♣ K3
	♠ 643 ♥ 3 ♦ AKD7 ♣ D10952

 

E wybrał bezpieczne wyjście ♥ W. rezultat? Dwanaście lew dla Polaków. N wziął ♥ A, przebił kiera, zgrał trzy górne kara, zrzucając swoje przegrywające trefle, przebił trefla w ręku, kiera na stole, drugiego trefla w ręce i ostatniego kiera w stole. Kuklewiczowi zostały w ręce cztery piki AKW8 i wystarczyło zagrać trefla kładąc ♠ 8-kę.

Co za kontrakt!? Po ataku treflowym nawet czterech pików nie można wygrać, a co jest szczególnie interesujące – oczywiście jako ciekawostka, to to, że Kuklewicz nie wygra szlemika jeżeli E zaatakuje ze swoich „dwóch pewnych lew pikowych”. Jedyną rzeczą, której nie wolno mu było zrobić, to wyjść w czerwoną kartę. Ale o tym powinien wiedzieć grając przeciwko Polsce.

Na drugim stole Irlandczycy zagrali bardziej normalny kontrakt 5 ♣  bez jednej.

 

Kolejnego dowodu na to, że odważnym szczęście sprzyja dostarczył w 1974 roku Marek Wójcicki:

	♠ 987654 ♥ W96 ♦ – ♣ W987
♠ AKDW103 ♥ D104 ♦ 87 ♣ A5		♠ – ♥ AK8732 ♦ – ♣ KD106432
	♠ 2 ♥ 5 ♦ AKDW10965432 ♣ –

 

Marek używał jeszcze wtedy silnego pasa (teraz ma już dorosłe dzieci), nic więc dziwnego, że licytacja była nieco nietypowa:

 

W	N	E	S
nazwisko	nazwisko	nazwisko	nazwisko
	Pas	PAS	6 ♦
6 ♠	Ktr	7 ♣	7 ♦
7 BA	Pas	Pas	Ktr
Rktr	Pas	Pas	pas

 

Oczywiście otwarcie PAS oznaczało 16+ PC (był to więc wzmocniony Silny Pas), Marek więc doszukał się u partnera ♦ A i zapowiedział brydżowy Gran Hand Agensach. Tak się nazywa najwyższa gra w skacie. Asa karo – jak widać partner nie miał, ale miał takie samo zatrzymanie w karach jak N i to wystarczyło.

Na drugim stole WE przegrali 6 ♠ z kontrą bez czterech, bo W w panice przebił trzecie karo grubo.

 

Mimo cechującego mnie zwłaszcza w młodości brydżowej – „ostrożnego” stylu gry, mam też odważne akcje na swoim koncie i to uwiecznione zapisem po mojej stronie.

„Wynajęty” zostałem kiedyś przez moich byłych kolegów z drużyny Baildon Katowice do pomocy w barażach o wejście do II ligi. W jednym z rozdań osiągnąłem z równie jak ja dotyłowo licytującym Rudkiem Zającem (to taki polski Hase) dość wysoki i ambitny kontrakt. Ale zanim podam jaki, może oddam atmosferę powstałą przy liczeniu wyników. Partnerzy z drugiego stołu bili się w piersi, że choć mają dobry stół, to jedno rozdanie spaprali jak dzieci. Całe szczęście, że byliśmy przed partią – pocieszali się własnoręcznie.  Wreszcie doszliśmy do tego spapranego rozdania:

NS po, dealer E

	♠ 1053 ♥ W6 ♦ – ♣ D10965432
♠ 84 ♥ D1074 ♦ KW9853 ♣ W		♠ K ♥ AK85 ♦ AD10642 ♣ 87
	♠ ADW9762 ♥ 932 ♦ 7 ♣ AK

Licytacja u naszych partnerów:

 

W	N	E	S
Nasz	Cudzy	Nasz	Cudzy
		1 ♦	1♠
Ktr	2 ♠	3 ♥	Pas
4 ♦	Pas	Pas	pas

 

Licytacja u nas:

 

W	N	E	S
Oni	My	Oni	My
		1 ♦(1)	4 ♠(2)
5 ♦	5 ♠	Pas	6 ♠
Pas	Pas	pas

 

• Było to karo przygotowawcze – 12-15 bez starszych 5-ek.
• Mówiłem, że jestem ścianiarz

 

W wymaszerował w waleta trefl, Cóż było robić – zamknąłem oczy i szarpnąłem asa pik. Kiedy je otworzyłem król pik świeżył się na stole jak inspektowa truskawka. Nadrobiłem. A nasi martwili się, że zapisali tylko 150 na swoją burtę.

W kontekście relacji Hermana Filarskiego rozdanie pasowało mnie z partnerem na stuprocentowych Polaków. Wszak obkładał nas – w przeciwieństwie do Kuklewicza – wist w dowolny czerwony kolor.

 

Rozważną, wywiadowczą licytacją popisałem się jeszcze w latach 60-tych. Otrzymałem rękę dwukolorową:

♠ AK10964

♥ 5

♦ KD10986

♣ –

 

Po mojej lewej padło otwarcie 1 ♥. Partner nigdy nie wtrącił się do licytacji. Z prawej 2 ♣ – naturalne, od 10 PC, ja wywiadowczo 2 ♠. Z lewej energiczna kontra. Pomyślałem sobie, że dobrze iż  nie skoczyłem w 4 ♠, na co miałem ochotę. RHO nie strzymał jednak kontry i zbiegł w 3 ♣. Znając jego styl gry zorientowałem się, że może mu trochę do tych 10 PC brakować. W głowie zacząłem układać perfidny plan osiągnięcia kontraktu 4 ♦ z kontrą. Jak mój nie ma pików, to może ma kara – kombinowałem równie sprytnie jak życzeniowo. Na razie zalicytowałem 3 ♠. Kontra z lewej była tym razem znacznie mniej donośna. Tego z lewej też już nieźle znałem. Był to gracz reprezentujący wyobraźnię wybitnie miltonową i nie mieściło mu się w głowie, że jak my mamy siłę, to oni mogą coś wygrać. Jego opozycję pikową oceniłem w tym okrążeniu na co najwyżej trzecią damę, powróciłem więc do koncepcji gry w piki. Ułatwił mi to nieco RHO, który znienacka uzgodnił kiery na wysokości czterech. Teraz moje 4 ♠ mogło być opłacalną obroną ich końcówki. Zgłosiłem je przeto i ku mojej radości kontra z lewej była jeszcze cichsza niż poprzednio. RHO chyba coś przeczuwał (był to z natury dość nieufny typ), bo zniósł to jeszcze raz – tym razem w 5 trefli. Opętał mnie duch hazardu, a uśmieszki kibiców – choć dwuznaczne – nie wiadomo z kogo się śmieją – ze mnie, czy z przeciwników – postanowiłem interpretować pozytywnie. Zapowiedziałem 5 ♠. Entuzjazm kontry LHO nieznacznie wzrósł, choć w moim odczuciu nieadekwatnie do poziomu, na którym się znalazłem. To jeszcze nie był koniec licytacji – historia powtórzyła się jeszcze o piętro wyżej. Zanim mój partner zdążył wyłożyć dziadka LHO zdążył wystąpić do partnera z pretensją – ile razy można znosić MOJE kontry? To MOJE zabrzmiało dokładnie tak jak napisano. A mój PARTNER (też inaczej tego nie można napisać) wyłożył wśród wielu swoich niepotrzebnych kart trzecią damę pik i trzeciego asa z waletem karo. W drugiej lewie pokazałem karty.

LHO najpierw zaniemówił, a potem najechał na partnera za licytację 2 ♣ z tylko 7 punktami.

– Panie – ja miałem 13 punktów – powtarzał w kółko.

– To był pan ode mnie silniejszy – podsumowałem – ja miałem tylko 12 punktów. Jeden punkt na jedną lewę.

 

W Biuletynie IBPA Ranko Grba opisał niezwykle zuchwale zagranie swojego rodaka z Jugosławii (jeszcze wtedy istniała).

	♠ D1042 ♥ AW7 ♦ K7 ♣ DW85
♠ A96 ♥ 9864 ♦ A ♣ 97432		♠ W8 ♥ 532 ♦ W1098642 ♣ 6
	♠ K753 ♥ KD10 ♦ D53 ♣ AK10

Licytacja:

 

W	N	E	S
Velovic	nazwisko	nazwisko	nazwisko
			1 BA
Pas	2 ♣	Pas	2 ♠
Pas	4 ♠	Pas	Pas
Ktr	Pas	Pas	pas

 

Wist ♣ 7. RGR zagrał pika. Velovic przepuścił. Włożenie damy i powtórzenie pika prowadziło do nadróbki. Jednak przy stole została włożona 10-ka i teraz sekwencja karo, trefl, karo – doprowadziła do „górala” prostego, jako że NS byli po partii.

 

Gracze obdarzeni wyobraźnią, fantazją i zuchwałością są najbardziej niebezpieczni i to przede wszystkim oni wzbogacają brydża. Przed wojną (II światową) grasował w Ameryce niejaki Albert Morehead (dosłownie jego nazwisko znaczy „więcej głowy”- nomen omen). Po wojnie zresztą też. Popatrzmy jak obłożył bez dwóch jedenasto-lewową końcówkę:

 

	♠ AK5 ♥ 1042 ♦ A ♣ KDW953
♠ D6 ♥ W87 ♦ 10743 ♣ 8762		♠ 103 ♥ AD95 ♦ 98652 ♣ A4
	♠ W98742 ♥ K63 ♦ KDW ♣ 10

 

S rozgrywał 4 ♠. Wist ♣ 7 do asa i… ♥ D. S przepuścił i jest to poprawne zagranie. Poprawnym było również położenie małego kiera na zagraną w kolejnej lewie ♥ 5-kę. W pobrał waletem i kontynuował kiery. Morehead z kamienną miną zagrał w trzynastego kiera. Rozgrywający odebrał to jako próbę wypromowania drugiej damy pik w ręce E i położył waleta.

Szkoda, że takich zagrań nie ogląda się zbyt często.