By wykonać tytułowy pierwszy krok wystarczy znać hierarchię starszeństwa kart do gry. W prawdzie są różne hierarchie w zależności od tego w jaką grę gramy, ale najczęstsza to as, król, dama, walet, 10-ka. 9-ka i tak aż do karcianego parweniusza 2-ki. Oznacza to, że as bije króla, król damę itd. A wszyscy biją dwójkę, chyba że… 2-ka jest atutem. Bo przy grze w brydża, podobnie jak w tysiąca, zechcyka, wista, kierki i innych obiera się kolor atutowy (częsta nazwa trumfowy, stąd atuty to trumfy, kozerny – stąd kozery). Obieranie atutów nazywa się licytacją. Ta ostatnia niekoniecznie musi się zakończyć obraniem atutów. Można grać także i w bez atu. Wtedy żaden kolor – choćby nawet czerwony nie jest uprzywilejowany, jak bywało w czasach błędów i wypaczeń nie tylko karcianych. as

W trakcie licytacji można posługiwać się zaledwie piętnastoma słowami. Są to nazwy kolorów: pik ♠, kier ♥, karo ♦ i trefl ♣, miano bez atu (BA), siedem liczebników od 1 do 7, oraz słowa pas, kontra (ktr) i rekontra (rktr). Inne sposoby porozumiewania się są zabronione. Przed wojną za ich stosowanie zsyłano do Berezy Kartuskiej położonej o dziwo nie na Kaszubach, a na terenie dzisiejszej Białorusi, w dzisiejszych czasach natomiast w kuluarach rządowych rozważa się zsyłanie łamiących dobre obyczaje w licytacji i nie tylko do Iraku. W krajowym ekwipunku w tym butach, maskach p-gaz i kamizelkach kuloodpornych o wadze transportera opancerzonego.

W licytacji uwzględnia się rangę kolorów i bez atu. Hierarchia tychże jest następująca: bez atu – piki – kiery – kara – trefle. Oznacza to, ze kolor rangi wyższej można zalicytować na tym samym poziomie wyrażonym liczebnikiem od 1 do 7, natomiast dla przelicytowania koloru wyższej rangi potrzeba wspiąć się przynajmniej o jeden szczebel wyżej. Przykłady:

W	N	E	S
1♣	1♦	1♥	1♠
1 BA

Ale przy mniej ekonomicznej kolejności wymienione 5 mian można zgłosić dopiero na poziomie 5-ciu!

W	N	E	S
1 BA	2♠	3♥	4♦
5♣

W następnym odcinku kolejne wskazówki do licytacji, co jest na początku najtrudniejsze do opanowania. Bo branie lew (rozgrywka i wist) zazwyczaj jest znane tym co choć raz w życiu zgrali kartami.

Wyjaśnienie wielu terminów brydżowych przygotował na swojej stronie Marek Wójcicki