AS TO NASZ JEST OSTATNI…

Ile razy, i czy w ogóle zdarzyło się Wam rozdanie, w którym ostatnią lewę wziął as atutowy? Ja sobie nie przypominam. Takie coś wydarzyło się w turnieju na BBO w końcu września. Podglądałem znajomego brydżystę Jacka R. grającego z graczem ukrywającym się pod żeńską ksywą. Rozdanie wyglądało tak:

Obie po, rozd. E, licytacja:

W	N	E	S
nazwisko	nazwisko	nazwisko	nazwisko
		1 ♦	Pas
1 ♥	1 ♠(?)	Ktr	2 ♠
Pas	Pas	pas

 

	♠ W109 ♥ A ♦ KW85 ♣ 108762
♠ K74 ♥ D8542 ♦ 764 ♣ K5		♠ A82 ♥ KW7 ♦ D1032 ♣ A93
	♠ D653 ♥ 10963 ♦ A9 ♣ DW4

 

Żeńska ksywa wymaszerował bardzo dobrze blotką pik. W nie wstawił króla

(bez znaczenia – po połączeniu atutów N wyrobi trefle) i lewę wziął N, który skwapliwie skorzystał z możliwości zastosowania manewru „myrdum – pyrdum” czyli dwustronnych przebitek, lub jak nazywa to polska Encyklopedia Brydża – przebitek krzyżowych. Zgrał asa kier, wszedł asem karo do stołu, przebił kiera, karo i jeszcze jednego kiera. Czwarte karo W nadbił 7-ką pik, ściągnął króla w tym kolorze odbierając ze stołu ostatnie atu i zgrał dwa kiery. Jego partnerowi pozostały w tym momencie dwa czarne asy. Wpuszczony treflowym musiał w ostatniej lewie wyjść w asa pik. I była to karta biorąca. Innych atutów bowiem już nie miała żadna ręka.

Rzadki przypadek. Równie rzadki jak ten, na który skarżył się pewien pechowy gracz: „zagraliśmy wspaniałego szlema w kiery. Niestety as atutowy był poza impasem”.