Rozdanie na nowelkę brydżową

 

Podglądam pojedynek moich około-rówieśników (to tacy, którzy mieszczą się w widełkach około 10-letnich w porównaniu do mojego wieku), którzy jeszcze mają siły walczyć o mołojecką sławę. Jako widz przeżywam uczucia mieszane – z jednej strony czasami trochę im zazdroszczę, by za chwilę wtulając się w piżamę cieszyć się, że nie muszę trafiać tych kluczowych palcówek, które im resztki adrenaliny wyciskają.

Jedno z takich rozdań z Kadry Seniorów

 

Obie po. rozd. W

 

	♠ K75 ♥ AK64 ♦ AD8 ♣ A54
♠ A8 ♥ D2 ♦ K72 ♣ KW9862		♠ DW94 ♥ W83 ♦ 9543 ♣ 103
	♠ 10432 ♥ 10975 ♦ W106 ♣ D7

 

Akcje na dwóch stołach dostarczyły około pół tony materiału szkoleniowego. Na jednym ze stołów wyłącznie z zakresu licytacji, ale za to w bardzo istotnym aspekcie. Licytowano tak:

 

W	N	E	S
nazwisko	nazwisko	nazwisko	nazwisko
2 ♣(1)	Ktr	Pas	2 ♦(2)
Pas	2 BA	Pas	Pas
pas

 

• Precision
• Echo negatu Herberta

 

Kontrakt zakończył się normalnym podziałem łupów – WE pobrali 7 lew, a silniejsza strona musiała zadowolić się mniejszą ich liczbą.

Nieszczęście doświadczonej pary NS wzięło się z przeszczepu. Tu cofnijmy się w czasie. Jak zaczynałem swoją przygodę z brydżem kwalifikowanym, jedną z nielicznych skądinąd konwencji, jaką przyswoiłem – był Negat Herberta. Używano go w sytuacjach, po otwarciu przeciwnika i kontrze wywoławczej jednego z obrońców. Polegała na zalicytowaniu najbliższego na kole KOLORU (nie miana, BA było z tego wyłączone). Przykładowe sekwencje tego gadżetu:

 

W	N	E	S
nazwisko	nazwisko	nazwisko	nazwisko
1 ♣	Ktr	1 ♦

 

W	N	E	S
nazwisko	nazwisko	nazwisko	nazwisko
1 ♦	Ktr	1 ♥

 

W	N	E	S
nazwisko	nazwisko	nazwisko	nazwisko
1 ♥	Ktr	1 ♠

 

W	N	E	S
nazwisko	nazwisko	nazwisko	nazwisko
1 ♠	Ktr	2♣(1)

 

1. Jak wspomniano wyżej miano BA było naturalne z bilansu.

 

Odzywki wytłuszczone drukiem wskazywały wyłącznie siłę w przedziale 0-5/6 PC.

 

Próbę czasu wytrzymała tylko pierwsza sekwencja  1♣ – ktr –pas – 1♦ w systemach usztucznionych. Mechanizm ten był bardzo użyteczny dla graczy początkujących, pozwalał bowiem na szybki bilans w takich pozycjach.

Stosowanie tego mechanizmu po otwarciach wyższych (przeszczepianie) było mało użyteczne ze względu na kurczącą się przestrzeń licytacyjną.

Tym niemniej jak widać niektórzy jeszcze hołdują tej metodzie na poziomie wyższym od pierwszego.

 

Na drugim stole para NS posługiwała się naturalnymi mechanizmami. Tam licytacja poszła:

 

W	N	E	S
nazwisko	nazwisko	nazwisko	nazwisko
2 ♣	Ktr	Pas	2 ♥(!)
Pas	3 ♣(1)	Pas	3 ♥(2)
Pas	4 ♥(3)	Pas	Pas
pas

 

1. Masz coś w tej karcie?
2.  Mam to, o czym już ci mówiłem
3. 3)Nie wierzę…

 

Strona NS na tym stole była świadoma, że prowadzi wysoko w meczu i przyjęcie przez N samo-inwitu było uzasadnione sytuacją taktyczną (przeciwnicy zmuszeni odrabiać straty powinni licytować ostro).

W – jak weteran – miał niemiłą rękę do pierwszego wistu. Wyszedł w miarę poprawnie w karo.  Umożliwiło to rozgrywającemu znalezienie się w ręce, co zważywszy na jego walory nie wyglądało na częste wydarzenie. Wykorzystał to zagrywając w pika. Krótkowidz na W położył leniwie blotkę i król wziął należną mu lewę. Kolejnego pika usiłował wziąć E wskakując damą (nigdy nie potrafię zrozumieć motywów takiego podkładania kart w sytuacjach prostych). W dostał się do ręki i wykonał kolejne leniwe zagranie – w karo. Teraz już rozgrywający wziął sprawy w swoje ręce – odegrał oba czerwone asy – W przysnął kolejny raz oszczędzając damę kier. Za chwilę wziął na nią lewę, ale nie był szczęśliwy, bo musiał nawinąć się spod króla trefl, co dało dziesiątą lewę rozgrywającemu.  Rozgrywający nie mógł chybić trafnego zagrania po tak przejrzystym ujawnieniu rąk obrońców, do czego w niemałej mierze przyczyniło się rozgranie pików przez obrońców.