Rozdanie rozgrywano w II lidze (obecnie pierwszej). Zawodnik wyszedł w … piki.

Testowani zawodnicy ówczesnej I ligi (obecna ekstraklasa) odpowiadali:

1. wistuję w piki
2. wistuję w słabszy starszy
3. wistuję w najsłabszy swój kolor

Oto do czego prowadzi tresura… A wystarczy pomyśleć na poziomie elementarnie kreatywnym:

a) partner ma jakiś kolor typu AKDxx, lub KDW10x z bocznym asem

b) jaki to kolor?

– nie kiery, ani piki, bo będąc po pasie partner zalicytowałby po odpowiedzi 1 ♦ swój kolor na wysokości jednego. chyba, że nie umie grać w brydża…

– nie trefle, bo z takim kolorem należałoby skontrować na wist Staymana (argumentów, że przeciwnicy mogą odwinąć i zrobić 2♣ z rekontrą nie przyjmuję – w moim nie krótkim brydżowym życiu, byłem świadkiem takich wydarzeń dosłownie kilka razy w życiu, czyli z grubsza można je było policzyć na palcach jednej ręki)

– jedynym kolorem, którego partner nie mógł ujawnić w licytacji są kara i w nie należało zawistować.